Met een basis in thuisbrouwen in 1992, begon Paul Kavulak te experimenteren binnen een hobby die zowel vermakelijk als soms verfrissend zou blijken te zijn. Gedurende een periode van ongeveer 13 jaar, en met de bekwame hulp van zijn vrouw Kim, was dit een hobby die momenten van genialiteit kende, gekoppeld aan af en toe een moment van paniek en forensisch onderzoek. Eén constante stuwde het momentum naar voren: de wens om een beter bier te creëren door elke zondag te werken aan een recept dat is afgestemd op grootsheid.
Snel vooruit naar 2005 en weer een poging om een batch Cardinal Pale Ale te brouwen met een Cascade-neus die echt opmerkelijk zou moeten zijn. Elke goede wetenschapper verandert een enkele variabele en test de resultaten tegen een controle. In dit geval was de controle de neus van Sierra Nevada Pale Ale – een helder bier met een ietwat opvallend aroma van Cascade-hop. Helaas waren de veranderingen voor Paul te klein en leverden ze resultaten op die veel te subtiel waren om een bier te creëren dat in deze zone viel. Na een ietwat stressvolle dag op het werk en thuiskomen om de voortgang van deze specifieke batch te controleren, kreeg Paul een totale walging van een biertje dat nergens toe leidde in verhouding tot zijn doelen. In een vlaag van woede, en net voordat hij de partij bier dumpte, pakte Paul de 1 grote zak Cascade-bladhop die hij bij de hand had en gooide de hele inhoud in de nu open vergister. Om zijn afschuw te bezegelen en de inspanning voor dat bier te beëindigen, gooide hij het deksel op de vergister en liep weg.
2 weken later, en in een betere gemoedstoestand, keerde Paul terug naar de plaats delict om de apparatuur te dumpen en schoon te maken. Bij het verwijderen van het deksel van de vergister, was de lucht gevuld met de aroma's waar Paul naar op zoek was. Nadat hij had vastgesteld dat er op dat moment van haat geen kwaad aan het bier was gedaan, besloot Paul het bier af te maken en te carboniseren om het resultaat te testen. Het was op dat moment van evaluatie dat, wanneer het tegen het licht werd gehouden, de hersencel ertoe bracht te denken: "Ik wed dat ik dit bier kan verkopen". En het volgende moment brak er pure paniek uit toen het besef begon dat er geen verslag was van hoeveel ounces er in het bier waren gedumpt om het eindproduct te maken. Een beetje wiskunde tegen eerdere batches die hop uit die zak hadden gebruikt, onthulde de hoeveelheden en de drive veranderde in het creëren van de locatie om dit en andere bieren commercieel te maken en te verkopen.
